Gastspreker bij Marnixring De Blinckaert: laudatio Ann Content

Marnixring De Blinckaert zet tweejaarlijks een Vlaming of  Nederlander in de bloemetjes die in de regio rond Knokke-Heist een wezenlijke bijdrage levert aan het culturele leven. Cathy lauwerde namens de Marnixring Ann Content van balletschool Le Cygne. Voor deze laureate staat het thema ‘dans’ centraal. Onder haar elan bleef de balletschool groeien. Jarenlang zette zij zich tomeloos in voor de jongeren in Knokke-Heist, voor de kunst en de cultuur. Hieronder vindt u de volledige tekst van de laudatio. -->

Het is een hele eer hier vandaag te mogen staan als vertegenwoordiger van het volk.  Niet enkel mijn nauwe band met de Marnixring maar ook mijn vorming, ervaring en opleiding bij Le Cygne hebben mijn persoonlijkheid en misschien mijn levenskeuzes mee bepaald. 

De Blinckaert gaat tweejaarlijks op zoek naar die Vlaming of die Nederlander die in onze regio een wezenlijke bijdrage levert aan het culturele leven.  En daarbij worden, gewild of niet, bewust of onbewust, de vijf pijlers van cultuur aangeboord. 

Met Jacques Maertens zette de Blinckaert, niet onverwacht, muziek in de kijker.  De tweede laureaat was beeldend kunstenaar Johnny Beerens.  Jan Charles leerde zijn leerlingen, en bij uitbreiding de jongeren van Knokke-Heist, de liefde voor podiumkunsten. Adrie Oosterling, presentator en verhalen-verteller, toont hoe belangrijk taal als communicatie-middel is.  En vandaag zijn we fier een vrouw te mogen toevoegen aan dat lijstje en staat met Ann Content ‘dans’ centraal. 

Goede vrienden, Cultuur vormt het fundament van een samenleving.  Cultuur bindt en verbindt mensen.  Iedere kunstvorm is de allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie, en geeft kans om een idee aan te brengen, een mening te uiten of een verhaal te vertellen.  De vrije meningsuiting, in deze tijden meer dan ooit actueel, is de basis van een samenleving.  Ook dans geeft je de kans je emoties, je denken en je visie te uiten via deze kunstvorm.  Maar dansen is meer dan het individueel uiten van een denkpatroon, het is een samen-spel.  Vooral dat samen vorm geven aan dit denken of deze emoties is de kunst, ook bij Le Cygne.  Ann verwijst zelf naar de woorden van Herman Portocarrero ‘Ik ben een utopisch idealist. Ik overwin geschiedenis en zwaartekracht. Ik dans. Ik provoceer. Ik ben als niemand anders. Zolang ik dans, draait de wereld’.

Le Cygne draagt dan ook al meer dan 50 jaar fundamenteel bij tot het rijke culturele landschap van onze regio.  Le Cygne is gegroeid, samen met de ontwikkeling van het cultuurleven in Knokke-Heist, en met de culturele ontvoogding in Vlaanderen.   De dansgroep werd opgericht in 1958, in de garageruimte van Mevr. Van de Langerijt-Van den Bussche.  Vanaf 1963, kon men onder impuls van Dhr. Vanleenhove, prefect van het Koninklijk Atheneum van Knokke, beschikken over een degelijke oefenzaal.  Het was Mevr. Content-Devos, de mama van Ann, die er met haar inzet, gedrevenheid en sterke wilskracht voor zorgde dat de leerlingen een degelijke klassieke balletopleiding kregen.  Ze zorgde tevens, met enkele vrijwillige mama’s voor zelfgemaakte kostuums en danskledij.   De kostuumcollectie van Le Cygne is nog altijd uniek en legendarisch.  In de feestzaal van het Atheneum werd toen al tweejaarlijks een optreden voor ouders en vrienden verzorgd.  Ook dat gebeurt tot op vandaag nog altijd, zij het nu in dit stijlvolle auditorium.

Net in die jaren, begin ’70,  werd men zich in Vlaanderen bewust van onze eigen cultuurgemeenschap.  En het beleid zette dan ook in op ‘Cultuur naar mensen brengen, iedereen laten participeren aan cultuur’.  Voorwaar nog altijd laaiend actueel. Overal in Vlaanderen doken de eerste cultuurcentra op.  Ook Knokke-Heist was toen op dat vlak toonaangevend.  Vooral onder impuls van toenmalig schepen van Cultuur, ons gewaardeerd Marnixring-lid,  wijlen Rik Ruysschaert, ontstond eerst de Cultuurraad en werden plannen gemaakt voor de bouw van een cultuurtempel, wat ons eigenste Scharpoord zou worden.  Le Cygne sloot zich in 1968 als 11e vereniging aan bij de cultuurraad en mocht toen rekenen op een subsidie van welgeteld 1000 frank.  Bij de bouw van Scharpoord werd aan Le Cygne gevraagd naar hun wensen.  ‘Een degelijke balletzaal, met houten vloer, spiegels en barre’, was het antwoord.  En toen de deuren van Scharpoord in 1976 voor het eerst opengingen was de balletzaal en de verhuis van Le Cygne naar Scharpoord een feit. Dat resulteerde in een felle groei van het aantal leerlingen. ( En daar mag ik mezelf bijrekenen.  Ik was toen 7). Maar de basis bleef, een doorgedreven klassieke balletopleiding onder leiding van Mevrouw Content. 

En Ann, de laureate van vandaag, is een kind van Le Cygne.  Ze danste en volgde de lessen onder de vleugels van mama.  Ze zag thuis op de trap hoe de nieuwe choreografieën groeiden. Ze kon mee naar de zolder op zoek naar kostuums, of ze zag hoe aan tafel nieuwe kostuums getekend en genaaid werden,  ze zag haar papa de administratie bijhouden en de muziektapes maken.  Ondertussen behaalde ze haar pedagogisch diploma Lichamelijke Opvoeding.

Vanaf 1983 gaf ze ook zelf balletlessen en volgde ze internationaal dansopleidingen om de stijl van Martha Graham eigen te maken.  Onder haar nieuw elan en nieuwe visie kwamen er ook kleuterlessen, lessen jazzdance en modern dance bij.  En de balletschool bleef groeien. Het pedagogisch project van Ann, geeft op een unieke manier invulling aan het laten groeien en bloeien van kinderen tot jongvolwassenen.  Kleuters maken spelenderwijs kennis met de eerste danspasjes, ze krijgen ritme ingelepeld, ruimtelijk inzicht in bewegen en ontdekken wat ze kunnen met armen, benen en hun lichaam.  Ze leren ook samen bewegen op muziek.   

Vanaf de lagere school volgt een intensievere, strenge dansopleiding.  Techniek en discipline, inzicht en correctheid zijn de basis van het dansen.  Maar ook daar komt telkens het creatief samenwerken en het samen-groeien aan bod.  De oudste leerlingen krijgen kans om hun eigen maatschappij-inzicht om te zetten in een nieuwe dans. Dat zal uiteindelijk leiden tot evenwichtige persoonlijkheden, die ook naast hun dansopleiding, een eigen karakter ontwikkelen waarmee ze de toekomst tegemoet kunnen zien.  Het pedagogisch project van Anne en Le Cygne is dan ook om jongeren te helpen groeien en een toekomst te geven in een samenleving die altijd gebaseerd zal zijn op respect en verdraagzaamheid.  We leven in een steeds diverser wordende samenleving, een steeds complexere samenleving, maar elk individu moet er zijn plaats kunnen vinden.  Ondanks de harde lichamelijke inspanningen en de strenge discipline, laat Ann en haar team de kinderen dromen, dansen en hopen.  Het dromen en de discipline zijn ook een toevoeging voor de moeilijke hedendaagse opvoeding, in een maatschappij die de eigen werkelijkheid moet herdenken en herorganiseren.  

Dat is de maatschappijvisie van Ann, dat is de visie van Le Cygne, die visie wordt doorgegeven aan al die jongeren in Knokke-Heist opdat ze zich tot sterke volwassenen kunnen ontplooien.

Al vele jaren timmert Ann, via de dans, aan deze weg.  Ann, vandaag is het tijd, om jou in de bloemetjes te zetten.  Je jarenlange, tomeloze inzet voor Le Cygne, voor de jongeren in Knokke-Heist, voor de kunst en de cultuur, verdienen vandaag applaus.  We overhandigen je dan ook graag (straks) dit beeld.  Dit beeld is het symbool om onze dankbaarheid en ons respect naar jou toe vorm te geven.

Ik wil je dan ook, in naam van Knokke-Heist, in naam van onze cultuurgemeenschap oprecht danken.  Laat het een stimulans zijn om de volgende jaren deze waarden via de dans en via Le Cygne te laten uitdragen.  Het ga jullie goed.

Maar mag ik eindigen met een woord van dank aan Marnixring De Blinckaert.  Jullie zijn er vandaag weer in geslaagd de doelstellingen van de Marnixring in daden om te zetten.  Jullie overzien het culturele veld in de regio en vinden telkens opnieuw een waardevolle culturele ambassadeur !  Proficiat.

Cathy Coudyser

Vlaams voksvertegenwoordiger